Τα αρχαία μακεδονικά νομίσματα (1)

Αργυρό τετράδραχμο Λυσιμάχου

(Εμπροσθότυπος: κεφαλή Μ. Αλεξάνδρου κερασφόρου

Οπισθότυπος: Αθηνά Νικηφόρος)

Τα αρχαία μακεδονικά νομίσματα (1)

Παρουσιάζουμε σήμερα μια σειρά νομισμάτων που έκοψαν οι Μακεδόνες Βασιλείς μέχρι την οριστική κατάλυση του Βασιλείου από τους Ρωμαίους (168 π.Χ.). Η ιδιαίτερη σημασία τους έγκειται στο γεγονός ότι οι επιγραφές τους με τα ονόματα των βασιλέων είναι ελληνικές, προς μεγάλη απογοήτευση των Σκοπιανών, οι οποίοι θα προτιμούσαν βέβαια να είναι γραμμένες στο ...κυριλλικό αλφάβητο! Υπενθυμίζουμε ότι στον Αττικό νομισματικό κανόνα υπήρχαν οι εξής υποδιαιρέσεις:

Οβολός 0,72 γραμ.

Δραχμή (6 οβολοί) 4,30 γραμ. περίπου

Μνα (100 δραχμές) 433 γραμ. περίπου

Τάλαντον (60 μνές) 26 χιλιόγραμμα περίπου

Οι παραπάνω ονομασίες με τα πολλαπλάσιά τους (δίδραχμο, τετράδραχμο κλπ) και τα υποπολλαπλάσια (ημίδραχμο, τριώβολον, τετρώβολον κλπ), ήσαν αρχικά μονάδες βάρους και κάποιες από αυτές (δραχμή, οβολός) χρησιμοποιήθηκαν στην συνέχεια για να εκφράσουν αντίστοιχες ποσότητες μετάλλων (χρυσός, άργυρος, χαλκός κλπ), που άρχισαν να κυκλοφορούν με την μορφή νομισμάτων.

Οι Μακεδόνες Βασιλείς χρησιμοποιήσαν στις κοπές των νομισμάτων τους εκτός από το Αττικό και άλλους κανόνες όπου μονάδα ήταν οστατήρ, το βάρος του οποίου διέφερα από περιοχή σε περιοχή και από χώρα σε χώρα. Οι περσικοί στατήρες ζύγιζαν 11,50 γραμμάρια, ενώ οι Βαβυλωνιακοί γύρω στα 10 γραμ. Ο μακεδονικός στατήρας ζύγιζε 10,50 γραμ. περίπου, ενώ ο λεγόμενος "βαρύς στατήρας" περίπου 14,50 γραμ. 

ΔΕΕ

Αλέξανδρος Α΄ (498-454 π.Χ.)

Αργυρόν Οκτάδραχμον (28.56 g)

κοπή: Περίπου 470-460 π.Χ.

Αλέξανδρος Α΄ (498-454 π.Χ.)

Αργυρό τετράδραχμο (13.02 g)

Κοπή: Περίπου 460-454 π.Χ.

Αλέξανδρος Α΄ 

"ελαφρύ" αργυρό τετρώβολον

Περδίκκας Β΄  451-413 π.Χ.

"ελαφρύ" αργυρό τετρώβολον

(1.90 g)

Αρχέλαος 413-399 π.Χ.

Αργυρός στατήρ (10.65 g)

Αρχέλαος 413-399 π.Χ.

Αργυρός στατήρ

(Ε: Κεφαλή Απόλλωνος Ο: Ίππος)

Αρχέλαος 413-399 π.Χ.

"ελαφρύ" αργυρό τετρώβολον (1.89 g)

Αέροπος Β΄ 398/7-395/4 π.Χ.

Αργυρός στατήρ 

(Ε: Κεφαλή Απόλλωνος ταινιοφόρος

Ο: Ίππος)

Παυσανίας 394/393 π.Χ.

Αργυρό "ελαφρύ" Δίδραχμο (6,05 g)

 ’Αμύντας Γ΄ 393/392 και 391 - 370 π.Χ.

"ελαφρά" αργυρά διώβολα (1,75 g)

Φίλιππος Β΄ 359-336 π.Χ.

Αργυρό τετράδραχμο

Φίλιππος Β΄ 359-336 π.Χ.

Χρυσός στατήρ (8,58 g)

Αργυρό τετράδραχμο

Μ. Αλεξάνδρου

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

(Συνεχίζεται)

Μια εξαιρετική και εξόχως διαφωτιστική εκδήλωση

Μια εξαιρετική και εξόχως 

διαφωτιστική εκδήλωση

Πραγματοποιήθηκε χθες Κυριακή 23 Μαρτίου 2014 στην αίθουσα εκδηλώσεων της Μητρόπολης η εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν οι "Βιβλιόφιλοι Έδεσσας" με την "Ενωμένη Ρωμηοσύνη" με τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις των ομιλητών για την κατάσταση του εκπαιδευτικού συστήματος και την άθλια "παιδεία" που παρέχεται στα ελληνόπουλα.

Ο μαχητικός δάσκαλος Δημήτρης Νατσιός άφησε κυριολεκτικά άφωνο το κοινό με τα όσα διδάσκονται σήμερα τα παιδιά από τα απαράδεκτα βιβλία του Δημοτικού και του Γυμνασίου.

Ο Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης αναφέρθηκε στο εξοργιστικό βιβλίο "Ιστορίας" της Γ΄Λυκείου το οποίο, όπως υποστήριξε με τεκμηριωμένες θέσεις, αποτελεί προσβολή για την νοημοσύνη μας και την χώρα μας με τις εθνομηδενιστικές, νεοταξικές και παγκοσμιοποιητικές αντιλήψεις που προπαγανδίζει.

Τέλος, ο Θεοφάνης Μαλκίδης (Λέκτορας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης) συγκίνησε το κοινό με τις αναφορές του στον μεγάλο Έλληνα Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια και το ενδιαφέρον του για την Παιδεία του Γένους.

Ακολούθησε συζήτηση στην οποία δέσποζαν τα αγωνιώδη ερωτήματα γονέων και εκπαιδευτικών για τις δυνατότητες ανατροπής αυτής της θλιβερής υπάρχουσας κατάστασης στα δημόσια σχολεία.

Την εκδήλωση χαιρέτισαν η Πρόεδρος των "Βιβλιόφιλων" Δέσποινα Σεμερτζίδου, ο Πρόεδρος της "Ενωμένης Ρωμηοσύνης" Θεόφιλος Παπαδόπουλος και ο Δήμαρχος Έδεσσας Δημήτρης Γιάννου.

Μπορείται να δείτε ολόκληρη την εκδήλωση εδώ: 

https://www.youtube.com/watch?v=XAIlnSfUvV4

Η συμβολή των Μακεδόνων στον υπέρ της Ανεξαρτησίας Αγώνα

Η συμβολή των Μακεδόνων 

στον υπέρ της Ανεξαρτησίας Αγώνα

Δρ Ιωάννης Παρίσης

Υποστράτηγος ε.α.

Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης

 

Ο Αγώνας της Ανεξαρτησίας που οδήγησε στη δημιουργία ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, υπήρξε μακρά και οργανωμένη προσπάθεια ολοκλήρου του Ελληνισμού, του οποίου τα εθνικά γεωγραφικά όρια χάραξε η Χάρτα του Ρήγα και το καταστατικό τηςΦιλικής Εταιρίας. Ωστόσο, η εθνική δράση των Μακεδόνων κατά το διάστημα της Ελληνικής Επανάστασης, δεν παρουσιάσθηκε επαρκώς από τους ιστοριογράφους, με συνέπεια να εμφανίζεται μάλλον ως σπασμωδική κίνηση που εκδηλώθηκε κατά χρονικά διαστήματα και όχι ως συνεχής επαναστατική προσπάθεια για την αποτίναξη του ζυγού της δουλείας.

Πράγματι, ενώ όλοι γνωρίζουν για τη δράση και την προσφορά στον Αγώνα, του Γέρου του Μωριά, του Καραϊσκάκη, του Ανδρούτσου, του Μιαούλη και τόσων άλλων αγωνιστών της νότιας Ελλάδας, ελάχιστοι γνωρίζουν για τη δράση και την προσφορά του Γέρο-Καρατάσιου, του Τσιάμη Καρατάσιου, του Διαμαντή, του Ζαφειράκη, του Γάτσου, του Φαρμάκη, του Ολύμπιου, του Εμμανουήλ Παπά, του Κασομούλη, του Λασσάνη… και άλλων πολλών. Αγωνιστών που άφησαν το εθνικό τους αποτύπωμα, όχι με τοπική αλλά με πανελλήνια δράση, σε όλη σχεδόν την επαναστατημένη Ελλάδα, αλλά και στην Βαλκανική. Ήταν οι “Πανελλήνιοι” στυλοβάτες του Αγώνα.

Από τον 17ο αιώνα, οπλαρχηγοί της Μακεδονίας σήκωσαν τη σημαία της επανάστασης, πολεμώντας κατά των Τούρκων αλλά και των στρατευμάτων του Αλή Πασά, που είχαν φθάσει ακόμη και μέχρι τον Όλυμπο. Οι φημισμένοι οπλαρχηγοί Ιωάννης Φαρμάκηςκαι ο Γεωργάκης Ολύμπιος, από τις σημαντικότερες ηγετικές φυσιογνωμίες εκείνης της εποχής, μετά τις μάχες κατά των Τούρκων και των Αλβανών του Αλή-Πασά στη Δυτική Μακεδονία και τον Όλυμπο, βρέθηκαν στην βαλκανική ενδοχώρα μαχόμενοι κατά των Τούρκων, σε συνεργασία με τους ντόπιους ηγεμόνες της Σερβίας και της Μολδοβλαχίας. Μάλιστα ο Ολύμπιος, διακριθείς για τις στρατιωτικές και ηγετικές του ικανότητες, παρασημοφορήθηκε κατ’ επανάληψη από τους Ρώσους και του δόθηκε ο βαθμός του συνταγματάρχου του ρωσικού Στρατού, ενώ ο Τσάρος τον συμπεριέλαβε στην συνοδεία του στο Συνέδριο της Βιέννης. Μυηθέντες αμφότεροι στην Φιλική Εταιρεία, υπήρξαν από τους κύριους στρατιωτικούς ηγέτες στο επαναστατικό εγχείρημα του Αλέξανδρου Υψηλάντη, στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, αποτελώντας τους κύριους συνεργάτες του. Εκεί, επίσης, και ο σπουδαγμένος στην Ευρώπη Γεώργιος Λασσάνης από τη Δυτική Μακεδονία, πρώτος υπασπιστής του Υψηλάντη και χιλίαρχος του Ιερού Λόχου.

Δυστυχώς, η γεωγραφική θέση της Μακεδονίας και το στρατηγικό μειονέκτημαπου η θέση αυτή δημιουργούσε για τους επαναστατημένους, δεν ευνόησε τις προσπάθειές τους. Ποταμοί αίματος σφράγισαν τον ξεσηκωμό τους το 1821 και το 1822 και τους αγώνες τους για αποτίναξη του ζυγού. Βίαια η αντίδραση των Τούρκων, με σφαγές, πυρπολήσεις και κάθε είδους βιαιότητες κατά των εξεγερθένων Μακεδόνων. Το ολοκαύτωμα της Νάουσας, οι σφαγές της Βέροιας και της Κασσάνδρας, η ερήμωση της Χαλκιδικής και οι επιθέσεις στη Θεσσαλονίκη αποτελούν μερικές από τις αιματοβαμμένες σελίδες της ιστορίας της Μακεδονίας στην αρχή της Επανάστασης. Οι οικογένειες των πρωτεργατών Καρατάσιου, Ζαφειράκη, Γάτσου και άλλων, υπέστησαν την σκληρότητα των κατακτητών, πληρώνοντας ακριβό τίμημα για τον αγώνα τους.

Η επανάσταση στη Μακεδονία ατύχησε διπλά:

Πρώτον, διότι κατεπνίγη σύντομα, λόγω της εγγύτητας σε μεγάλες τουρκικές δυνάμεις, ενώ ήταν δυσχερής έως αδύνατη η η υποστήριξη του αγώνα από άλλες περιοχές ή από θαλάσσης. Αυτό καταδίκασε την Μακεδονία σε άλλον ένα αιώνα δουλείας.

Δεύτερον, διότι η ιστορία των θυσιών της σ’ όλη τη διάρκεια της Επανάστασης αποσιωπήθηκε, στην αρχή σκοπίμως και στη συνέχεια από αμέλεια. Μέχρι το 1912, στην ελεύθερη Ελλάδα δεν διδασκόταν στα σχολεία η ιστορία της Επαναστάσεως στη Μακεδονία, ούτε η δράση των Μακεδόνων στη νότια Ελλάδα, για να μην ενοχληθούν οι Τούρκοι και υποφέρουν οι ελληνικοί πληθυσμοί της Μακεδονίας. Όμως και μετά την απελευθέρωσή της εξακολουθούσε να μη διδάσκεται η ιστορία αυτή, από συνήθεια πλέον, αφού τα σχολικά βιβλία αντιγράφονταν από τα παλιότερα για δεκαετίες.

Εκείνο όμως που ειδικώς δεν είναι γνωστό και δεν αναφέρεται καθόλου στα σχολικά βιβλία, είναι οι αγώνες που έδωσαν οι Μακεδόνες, σε όλη τη διάρκεια της Επανάστασης, σε όλη την έκταση της υπόλοιπης επαναστατημένης Ελλάδας. Διότι μετά την αποτυχία της Επανάστασης στην Μακεδονία, η οποία πλέον είχε πλημμυρίσει από τουρκικά στρατεύματα, τα κέντρα αντίστασης είχαν καταστραφεί, το δε πλείστον των πολεμιστών είχε θυσιασθεί στο πεδίο της τιμής, οι οπλαρχηγοί του Ολύμπου, του Βερμίου, της Χαλκιδικής και των άλλων περιοχών, αποφάσισαν τη συνέχιση του επαναστατικού αγώνα στην νοτίως του Ολύμπου Ελλάδα.

Πρότυπα ανδρείας και αυταπάρνησης, άρχισαν να συμμετέχουν σε πολλές επιχειρήσεις σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, συμπαριστάμενοι στους κινδυνεύοντες αδελφούς τους και συμβάλλοντας ουσιαστικά στον κοινό σκοπό. Στην Ήπειρο, τη Θεσσαλία, τιςΒόρειες Σποράδες και στη συνέχεια στη Στερεά και την Πελοπόννησο. Αυθορμήτως ή με πρόσκληση των ντόπιων, και στη συνέχεια με εντολές των πρώτων κυβερνήσεων της Ελλάδας.

Κάποιοι, μέσα από την ραχοκοκαλιά της Πίνδου και των Αγράφων έφθασαν στηΡούμελη και συνεργάσθηκαν με τον Καραϊσκάκη και άλλους οπλαρχηγούς της περιοχής. Κάποιοι έφθασαν στο Μεσολόγγι και συμμετείχαν στην ηρωική Έξοδο. Άλλοι μέσω θαλάσσης, από το Άγιο Όρος και την Χαλκιδική στις Βόρειες Σποράδες και από εκεί στην νότια Ελλάδα. Σημαντική η συμβολή τους στην απόκρουση των τουρκικών στρατευμάτων που επεδίωκαν να κατέλθουν προς τον επαναστατημένο νότο, όπως το 1823 στη μάχη του Τρίκερι και στην Αταλάντη. Σημαντική επίσης η συμβολή τους στη διάσωση άλλων περιοχών και η ουσιαστική υποστήριξη του αγώνα.

Σημαντικότατη υπήρξε η συμβολή τους στην αντιμετώπιση του Ιμπραήμ, το 1825, όπου οΓερο-Καρατάσιος – ο «Κολοκοτρώνης του Βορρά», όμως τον αποκάλεσαν, έδειξε τα ηγετικά και στρατιωτικά του χαρίσματα. Ας σημειωθεί ότι είχε προηγηθεί ο εμφύλιος σπαραγμός που είχε ως αποτέλεσμα την ερήμωση της Πελοποννήσου, τη σύλληψη του Κολοκοτρώνη και τον διασκορπισμό των περισσοτέρων Πελοποννησίων ηγετών και πολεμιστών. Η νίκη του Καρατάσιου στη μάχη της Σχοινόλακας  τον Μάρτιο του 1825, την πρώτη μάχη κατά του Ιμπραήμ, ενθουσίασε την κυβέρνηση και έδωσε κουράγιο στους επαναστατημένους. Στη συνέχεια, ανταποκρινόμενος σε αίτημα των Υδραίων και με έγκριση της κυβέρνησης, έσπευσε με τους άνδρες του και άλλους Μακεδόνες οπλαρχηγούς που προσέτρεξαν με τους «Ολυμπίους» τους, προς υπεράσπιση της Ύδραςη οποία κινδύνευε από τον στόλο του Ιμπραήμ.

Με την έναρξη της τακτικής συγκρότησης του Στρατού από τον Καποδίστρια, ο ουσιαστικότερος ηγέτης των μακεδονικών τμημάτων στη επαναστατημένη Ελλάδα, ο Γερο-Καρατάσιος, ανέλαβε την διοίκηση της 7ης Χιλιαρχίας με έδρα την Ναύπακτο. Εκεί τον βρήκε ο θάνατος, τον Ιανουάριο του 1831, μετά από 45 έτη υπηρεσίας στον αγώνα, υπηρεσίας ανιδιοτελούς και ιδιαίτερα καρποφόρου. Πολλοί και σημαντικοί οι υπόλοιποι Μακεδόνες αγωνιστές, αρκετοί εκ των οποίων ανέλαβαν διακεκριμένες θέσεις στην ελεύθερη πλέον Ελλάδα. Ο Τσιάμης Καρατάσιος, πιστός στην υπόσχεση που έδωσε στον πατέρα του, συνέχισε τον αγώνα, διατρέχων την Βαλκανική και οργανώνοντας εξεγέρσεις κατά των Τούρκων, αποθανών τελικά στο Βελιγράδι.

Οι πλέον εγγράμματοι, και νεώτεροι σε ηλικία, όπως ο Νικόλαος Κασομούλης και οΓεώργιος Λασσάνης έφθασαν σε υψηλά αξιώματα, πολιτικά και στρατιωτικά. Ο Κασομούλης, στη διάρκεια της πολυποίκιλης δράσης του, βρέθηκε το 1826 μεταξύ των πολιορκημένων στο Μεσολόγγι, μαζί με τους αδερφούς του, Δημήτριο και Γεώργιο. Συνέταξε την απόφαση της Εξόδου καθ’ υπαγόρευση του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ, και του ανατέθηκε ο συντονισμός των ενεργειών όλων των τμημάτων, κατά την  Έξοδο, κατά την οποία τραυματίστηκε θανάσιμα ο αδερφός του Δημήτριος. Ο Κασομούλης πολέμησε στη Ρούμελη και την Πελοπέννησο, και κοντά στον Καραϊσκακη στην Αττική. Αργότερα εξελίχθηκε μέχρι το βαθμό του συνταγματάρχη της Βασιλικής Φάλαγγας, ενώ σε μεγάλη ηλικία εγκαταστάθηκε στη Στυλίδα, όπου πέθανε το 1872. Το έργο του «Ενθυμήματα Στρατιωτικά της Επαναστάσεως των Ελλήνων 1821 – 1833», (2701 χειρόγραφες σελίδες) είναι από τα πλέον αξιόλογα ιστορικά κείμενα για την Επανάσταση και την περίοδο μετά από αυτήν.

Ο Λασσάνης, ο πιστός υπασπιστής του Αλέξανδρου Υψηλάντη από την έναρξη της Επανάστασης τον Φεβρουάριο του 1821 στη Μολδοβλαχία, και ο άνθρωπος που του έκλεισε τα μάτια στη Λωζάνη τον Ιανουάριο του 1928, έπαιξε μεγάλο ρόλο στην εθνική υπόθεση. Αργότερα έφθασε στον βαθμό του υποστρατήγου, ενώ διετέλεσε και υπουργός Οικονομικών, αποθανών στην Αθήνα το 1865.

Ο Εμμανουήλ Παππάς, ο εύπορος μεγαλέμπορος από τις Σέρρες, που μυημένος από πολύ νωρίς στη Φιλική Εταιρεία από τον Ιωάννη Φαρμάκη, διέθεσε τα πάντα για την Πατρίδα, και με το αρχηγείο του στο Άγιο Όρος έγινε ο ηγέτης της επανάστασης στην περιοχή της Χαλκιδικής και ευρύτερα. Μετά την αποτυχία του εγχειρήματός του, διέφυγε διά θαλάσσης, από το Άγιο Όρος για την Ύδρα, προκειμένου να συνέχιση του αγώνα, καταβεβλημένος όμως από τις κακουχίες, απεβίωσε εν πλω.

Οι Μακεδόνες αγωνιστές, δίνοντας μάχες όπου οι ανάγκες της πατρίδας το επέβαλλαν, ενισχυόμενοι συνεχώς με νέους πολεμιστές από τις περιοχές της Μακεδονίας, προσέφεραν ότι μπορούσαν για τον εθνικό σκοπό. Πολλοί θυσίασαν, όχι μόνο τις περιουσίες τους αλλά και τις οικογένειές τους. Από τον Αλιάκμονα μέχρι το Σούλι και το Μεσολόγγι, από τον Όλυμπο μέχρι την Ύδρα και τη Μάνη, από την Εύβοια μέχρι τη Μεσσηνία, αγωνιζόμενοι όχι από στενό τοπικό ενδιαφέρον ή από ανάγκη, όχι για την προσωπική τους περιουσία και τις οικογένειές τους, αλλά μόνον για την Πατρίδα, και την ιδέα της ελευθερίας.

Με το όνομα «Ολύμπιοι», ο ιστορικός μπορεί να ανεύρει αγωνιστές σε πολλά μέρη. Στην Ήπειρο, τον Μωριά, τη Στερεά, την Εύβοια, την Ύδρα, τη Σκιάθο, τα Ψαρά, την Κρήτη υπάρχουν, ανάμεσα στις εκατόμβες των πεσόντων αγωνιστών, Μακεδόνες οι οποίοι μαζί με τους νότιους αδελφούς τους, έδωσαν τη ζωή τους για τους σκοπούς του Αγώνα.

Πολλά τα διδάγματα που λαμβάνουμε από τα γεγονότα και τις προσωπικότητες της Επαναστάσεως του ’21. Θετικά, αλλά και αρνητικά. Αμέτρητοι ηρωισμοί αλλά και πράξεις θλιβερές που στιγμάτισαν τον Αγώνα, χωρίς βεβαίως να αλλοιώνουν τη τεράστια σημασία του. Προκειμένου, ωστόσο, να  επιτευχθεί η ακριβής εκτίμηση των προσώπων και της δράσης τους  είναι ανάγκη να εξετασθεί και να ερευνηθεί η οργάνωση και η δράση όλων των περιοχών της Ελλάδας και όλων των αγωνιστών. Μέσα από μια τέτοια ιστορική έρευνα μπορούμε να ελπίζουμε ότι και οι αγωνιστές της Μακεδονίας θα καταλάβουν την θέση που τους ανήκει στο Πάνθεο των Ηρώων του Έθνους.

Πηγή:

http://parisis.wordpress.com/2014/03/20/%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CF%8C%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AD%CF%81-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1/

Εκδηλώσεις Συλλόγων Ομοσπονδίας

Μια άξια πολλών συγχαρητηρίων πρωτοβουλία

Συνάντηση γνωριμίας με πολιτιστικούς συλλόγους της Θράκης πραγματοποιεί ο μορφωτικός σύλλογος Προμάχων ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙ.

Συγκεκριμένα ο σύλλογος των Προμάχων, θέλοντας να διευρύνει τους ορίζοντες και την δράση του όλο και μακρύτερα, φιλοξενεί πέντε πολιτιστικούς συλλόγους από την ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Ελλάδας.

Πρόκειται για τους συλλόγους:

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΘΡΑΚΩΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΟΡΦΕΑΣ» ΦΕΡΡΩΝ

ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ

ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΗΜΟΥ ΣΟΥΦΛΙΟΥ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΡΔΑΝΙΟΥ «ΘΡΑΚΑΣ ΙΠΠΕΑΣ»

Νωρίς το μεσημέρι τα μέλη και οι χορευτές των Προμάχων, υποδέχτηκαν πολυμελή αντιπροσωπεία του συλλόγου Θρακών Κομοτηνής, στο «Σπίτι του παιδιού» , όπου τους ετοίμασαν θερμή υποδοχή με τραγούδια και με παραδοσιακά τοπικά εδέσματα.

Οι Θρακιώτες επισκέπτες, που ήρθαν με δυο τουριστικά λεωφορεία, δήλωσαν κατενθουσιασμένοι από τον τόπο και τη φιλοξενία των παιδιών και επιφυλάχτηκαν να ανταποδώσουν.

Το βράδυ σήμερα Σάββατο 22/3 θα πραγματοποιηθεί η επίσημη συνάντηση των συλλόγων σε γνωστό κέντρο δεξιώσεων στο Λουτράκι, όπου τα μέλη των συλλόγων θα ανταλλάξουν αναμνηστικά και φυσικά θα χορέψουν χορούς από τους τόπους τους.

Πηγή: http://promahi-nea.blogspot.gr/2014/03/blog-post_3093.html 

(με πλούσιο φωτογραφικό υλικό)

Οι πολιτιστικοί σύλλογοι και το έργο τους

Οι πολιτιστικοί σύλλογοι και το έργο τους

Οι σύλλογοι σήμερα επιτελούν ένα σημαντικό έργο διατήρησης και αναβίωσης της παράδοσης. Η παράδοση είναι ένα σύστημα αξιών, προϊόν μιας κοινής, ομαδικής διανόησης και ευαισθησίας που εδράζεται στην τοπική κουλτούρα και την τοπική ιδιαιτερότητα, η οποία διέφερε από τη διπλανή, τη γειτονική. Έτσι σε ένα ευρύ γεωγραφικό χώρο που συχνά υπερκάλυπτε την εθνική ή κρατική οριοθέτηση, είχαμε την πολυμορφία και πολυχρωμία, την ιδιαιτερότητα των πολιτισμικών αγαθών του κάθε τόπου, αποκλείοντας κάθε είδους ομογενοποίηση και ισοπέδωση.

Σε αυτή τη βάση νομίζουμε ότι κινούνται οι σύλλογοι στις μέρες μας, δεδομένων των συνθηκών εντός του αστικού τοπίου, με το ενδιαφέρον τους να κινείται όχι μόνο στο τραγούδι, το χορό, ή την ενδυμασία αλλά στην βίωση της παράδοσης ως οργανικό κομμάτι της καθημερινότητας, τόσο σε  πνευματικό, καλλιτεχνικό και ηθικό επίπεδο όσο και σε θέματα πρακτικά και υλικά.

«Οι Φίλοι της Παράδοσης» είναι ένας δραστήριος σύλλογος της Θεσσαλονίκης με ενεργή παρουσία σε ποικίλα δρώμενα και με καθάριο βλέμμα σε θέματα της παράδοσης. Πρόσφατα πραγματοποίησε μια έκθεση με Νυφικές ενδυμασίες με μεγάλη επιτυχία και ετοιμάζεται να πραγματοποιήσεις κι άλλες τέτοιες δράσεις με σκοπό την ανάδειξη πτυχών του παραδοσιακού βίου.

Το βίντεο που ακολουθεί προέρχεται από εκδήλωση του Συλλόγου

http://www.youtube.com/watch?v=zpwUAaW3hqk

Πηγή: http://www.pemptousia.gr/2014/03/%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CF%83%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BF-%CF%84%CE%BF/

Η ταυτότητα των κατοίκων των Σκοπίων του 15ου και 16ου αιώνα

Χάρτης του 1726 στον οποίον αποτυπώνονται τα όρια των διαφόρων χωρών της χερσονήσου του Αίμου επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τα όρια της Ελλάδος ξεκινούν από το Δυρράχιο περνούν λίγο νοτιότερα των Σκοπίων και καταλήγουν στην Καβάλα. Ανατολικότερα υπάρχει η Ρωμανία που περιλαμβάνει την Θράκη με τους ελληνικούς της πληθυσμούς, ενώ η Βουλγαρία καταλαμβάνει τις εκτάσεις βορείως της οροσειράς του Αίμου μέχρι τον Δούναβη. Δυτικά της είναι η Σερβία, ενώ στα βόρεια του Δούναβη υπάρχουν οι ηγεμονίες της Μολδαβίας και Βλαχίας,που αργότερα εντάχθηκαν στο βασίλειο της Ρουμανίας. Αξίζει να προσεχθεί ότι στην περιοχή της Ελλάδος περιλαμβάνεται η Μακεδονία ως γεωγραφικός προσδιορισμός.

ΔΕΕ

Η ταυτότητα των κατοίκων 

των Σκοπίων του 15ου και 16ου αιώνα

Στα διασωθέντα Οθωμανικά έγγραφα του 15ου και 16ου αιώνα, η πλειοψηφία των κάτοικων των Σκοπίων προσδιόριζαν τους εαυτούς τους κυρίως ως Βαρνταριώτες, Αλβανούς, Τουρκομάνους, Καραμανλήδες, Κούρδους, αλλά ποτέ ως Μακεδόνες.

Η Ιστορία της πόλεως των Σκοπίων κατά την διάρκεια της Οθωμανικής Περιόδου, παραμένει στο μεγαλύτερο μέρος της άγνωστη. Ελάχιστες έρευνες έχουν γίνει για την Δημογραφική και Πολιτική κατάσταση της πόλεως εκείνη την περίοδο. Αυτές που ξεχωρίζουν είναι του Τούρκου ΑκαδημαϊκούΧαλίλ Ιναλτσίκ και του ιστορικούΈραν Φρένκελ.

Στην έρευνα του τελευταίου, μέσα από οθωμανικά έγγραφα που αναφέρονται σε οθωμανικούς φόρους περιουσίας και διάφορα συμβόλαια σχετικά με εισοδήματα και ιδιοκτησίες της περιόδου 1450-1550, μπορούμε να έχουμε μια πιο καθαρή εικόνα για την ταυτότητα των κατοίκων της πόλεως των Σκοπίων. Τα Σκόπια της συγκεκριμένης περιόδου περιλαμβάνουν ένα πλήθος ανθρώπων από διαφορετικές εθνότητες, όπου κυρίαρχο στοιχείο είναι οι Οθωμανοί Τούρκοι (Δείτε σχετικό πίνακα παρακάτω). Ανάμεσα τους βρίσκονται αρκετοί με ρίζες από την μακρινή Ανατολία (Μ. Ασία). Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως υπάρχει ένα ποσοστό Μουσουλμάνων κατοίκων των Σκοπίων που αυτοπροσδιορίζονται ως Κούρδοι (Kurd),Tουρκομάνοι (Danishmend), Καραμανλήδες(Karamanli) και με άλλους γεωγραφικούς προσδιορισμούς από πόλεις της Μ. Ασίας. (Konyali, Bagdad, Kayserili, Bolulu, Saruhanli κ.α.).

Όσοι κάτοικοι προέρχονταν από γειτονικές περιοχές αυτοπροσδιοριζόντουσαν κυρίως ως Βαρνταριώτες (Vardarli) και Αλβανοί (Αrnavud), τα οποία ήταν και τα πιο διαδεδομένα. Φυσικά o προσδιορισμός “Μακεδόνας” δεν βρίσκεται πουθενά.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το έτος 1544, το 80% του πληθυσμού των Σκοπίων ήταν Οθωμανοί Μουσουλμάνοι που αυτοπροσδιοριζόντουσαν ως Βαρνταριώτες, Αλβανοί, Τουρκομάνοι, Κούρδοι, Καραμανλήδες, αλλά ποτέ ως Μακεδόνες.

Εντυπωσιακά είναι τα μεγάλα ποσοστά των κατοίκων της πόλεως των Σκοπίων που ασπάστηκαν τον Ισλαμισμό και τα οποία ξεπερνάνε το 30% σε αρκετές περιπτώσεις.

Η Ιστορία του Οθωμανικού Εποικισμού στα Σκόπια

Η πόλη των Σκοπίων κατακτήθηκε από τον Τούρκο Πασά Γιγκίτ, την εποχή του Σουλτάνου Βαγιαζήτ Α΄ (1392). Ακόμα και πιο πριν από τις Οθωμανικές κατακτήσεις, τα εδάφη της τωρινής ΠΓΔΜ, είχαν γνωρίσει την ύπαρξη Τουρκικών φύλων όπως οι Ούζοι, Πετσενέγοι, Κουμάνοι, ενώ κατά τους τελευταίους αιώνες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου είχαν εγκαταστήσει στην περιοχή του Βαρδάρη πληθυσμούς που έμειναν γνωστοί ως οι “Τούρκοι του Βαρδάρη”. Όμως ο πραγματικός τουρκικός εποικισμός, ο οποίος άλλαξε το δημογραφικό σκηνικό της πόλης πραγματοποιήθηκε κατά την διάρκεια της Οθωμανικής κατοχής. Θα μπορούσαμε να κατηγοριοποιήσουμε τον Εποικισμό από Οθωμανούς προερχόμενους από την Ανατολία (Μ. Ασία) σε δύο φάσεις:

(α) Την περίοδο 1391-1402

(β) Την περίοδο μετά το 1421

Όπως προαναφέραμε το έτος 1391 οι Οθωμανοί κατέλαβαν την πόλη των Σκοπίων. Η ουσιαστική Δημογραφική έκρηξη, Ισλαμοποίησης και Τουρκοποίησης ξεκίνησε αμέσως, με την τον ερχομό των πρώτων Οθωμανών εποίκων στην πόλη.

Όπως μας πληροφορεί ο Τούρκος ακαδημαϊκός Μεχμέτ Ινμπασί:

“Έχοντας στρατηγική σημασία μια και βρισκόταν στα σύνορα, η πόλις των Σκοπίων έγινε αντικείμενο συστηματικού Εποικισμού μετά την κατάκτηση [..]Είναι παρόλαυτα, προφανές οι Οθωμανικές κατακτήσεις έγιναν για να εποικιστούν [*αυτά τα μέρη]”

Ο Σουλτάνος Βαγιαζήτ Α΄ εγκατέστησε τους Μουσουλμάνους Τούρκους στην περιοχή ανάμεσα στα Σκόπια και το Νις. Σύμφωνα με τον Χαλίλ Ιναλτσίκ:

“Μέρη όπως τα Serez, Plovdiv, Babadag, Elbasan, Sarajevo, Silistre και Skopje ταξινομήθηκαν από τους Μπέηδες με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνουν Τουρκικές πόλεις. “

Οι εκτιμήσεις για τον πληθυσμό των Σκοπίων ανάμεσα στα έτη 1455 και 1569 ήταν:

Παρατηρήστε τα άκρως ενδιαφέροντα ποσοστά των Στατιστικών: Το έτος 1544, ο πληθυσμός των Σκοπίων ήταν… 80% Μουσουλμάνοι (Στο συντριπτικό ποσοστό Οθωμανοί Τούρκοι και σε ελάχιστο ποσοστό Αλβανοί) ενώ μόλις το 20% ήταν Χριστιανοί (Βούλγαροι, Έλληνες, Σέρβοι, κλπ) !!!

Η εν λόγω κατάσταση διατηρήθηκε μέχρι τον 19ο αιώνα:

Πηγές:

Έραν Φρένκελ, “Σκόπια – Από την Σερβική στην Οθωμανική Αυτοκρατορία: Προϋποθέσεις για την εμφάνιση μιας Βαλκανικής Μουσουλμανικής Πόλης“, 1986

Χαλίλ Ιναλτσίκ, “Η Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια κάτω από την Οθωμανική Αυτοκρατορία – Δοκίμια για την οικονομία και κοινωνία“,

Αναστασόφκσι, “Ισχυρισμοί για την Μακεδονική Ταυτότητα 1870-1912″

Μεχμέτ Ινμπασί, “Η πόλη των Σκοπίων και η Δημογραφική της δομή τον 19ο αιώνα”

Από τον έγκυρο και πάντα ενημερωμένο ιστότοπο:
http://history-of-macedonia.com/2010/04/12/skopia-istoria-tautotita-skopianon/

Εκδηλώσεις Συλλόγων Ομοσπονδίας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

"Σύλλογος Σταρτσοβιτών Ν. Πετριτσίου Σερρών"

Την Κυριακή 6 Απριλίου 2014, 73 χρόνια μετά την εποποιία της Μάχης των Οχυρών (6/6/1941) τιμούμε τους ήρωες (και) του θρυλικού Οχυρού Ιστίμπεη, στην κορυφή του Μπέλες.

Οι "Φίλοι Οχυρού Ιστίμπεη" προγραμματίζουν, παράλληλες εκδηλώσεις στο χώρο του οχυρού, που θα ξαφνιάσουν ευχάριστα όσους και όσες βρεθούν εκεί. 

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ η ιστορία ξαναζωντανεύει από την Ομάδα Αναβίωσης "ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ 1940", ενώ μέσα στις στοές των οχυρών θα πραγματοποιηθεί έκθεση ιστορικής φωτογραφίας και ομιλία για τη Μάχη του Ιστίμπεη. 

ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ.

Κατασκευαστές μειονοτήτων

Κατασκευαστές μειονοτήτων

Γερμανοί «ειδήμονες επί των εθνοτήτων» συμμετέχουν στην προετοιμασία για την εδαφική κατάτμηση του Ιράκ σε τρία (αυτόνομα) κράτη. Η κατάτμηση προετοιμάζεται από μια «ομάδα μελέτης» του Κογκρέσου των ΗΠΑ, υπό την προεδρία του πρώην υπουργού Εξωτερικών, Τζέιμς Μπέικερ. Σύμφωνα με το σχέδιο τους, το Ιράκ πρέπει να υποδιαιρεθεί σε «αυτόνομες περιφέρειες». Η «Ευρωπαϊκή Ακαδημία του Bozen» παρέχει μαθήματα «αυτονομίας» στους μελλοντικούς «managers» των ιρακινών περιφερειών. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων παραδίδονται εκπαιδευτικά σεμινάρια στα πλαίσια αυτού του προγράμματος.

Η «ευρωπαϊκή» ακαδημία είναι ένα ερευνητικό ινστιτούτο μειονοτήτων, που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση της Γερμανόφωνης επαρχίας Bozen (Μπολτσάνο), στην περιφέρεια του νότιου Τιρόλ-Τρεντίνο της Ιταλίας. Η ακαδημία έχει στενούς δεσμούς με τις γνωστές οργανώσεις-βιτρίνες που προωθούν την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του Βερολίνου, οι δραστηριότητες των οποίων μπορούν να χαρακτηριστούν «εθνοτιστικές» και «ρατσιστικές». Σε διάσκεψη τύπου που θα λάβει χώρα την επόμενη εβδομάδα στο Bozen (Μπολτσάνο) οι «ειδήμονες επί των εθνοτήτων» στοχεύουν να αναλάβουν δράση και σε άλλες περιοχές διεθνούς έντασης. Η εστίαση των υπό γερμανική ηγεσία διαβουλεύσεων «περί των εθνοτικών ομάδων» εντοπίζεται στις συγκρούσεις στη Βόρεια Ιρλανδία και τη Βόρεια Ισπανία (Χώρα των Βάσκων), καθώς επίσης και σε υποτιθέμενα κέντρα σύγκρουσηςστην Ελλάδα. 

Την περασμένη εβδομάδα, περίπου 40 αντιπρόσωποι της διοίκησης του πολέμου της Βαγδάτης ήρθαν στο Bozen για καθοδήγηση σε ζητήματα σχετικά με την «αυτονομία». Στο πλαίσιο μαθήματος μάστερ με θέμα «Ομοσπονδιακό σύστημα στα πλουραλιστικά Κράτη», [1] επρόκειτο να λάβουν βαθιές γνώσεις σχετικά με «τη συμβίωση πληθυσμών διαφορετικών εθνοτικών ομάδων». Η εθνοτιστική έννοια του «folk group», η οποία έθεσε τις βάσεις για την εξαπάτηση εκατοντάδων χιλιάδων κατά τη διάρκεια της βασιλείας της ναζιστικής τρομοκρατίας [2], αποτελεί σήμερα τη βάση της ατζέντας των ΗΠΑ για τη διάλυση του Ιράκ σε ζώνες «εθνοτικών ομάδων» [3]. Kατά συνέπεια, οι «λαότητες (folk groups)» των Σουνιτών, των Σιιτών και των Κούρδων θα χωριστούν σε τρία περιφερειακά κράτη , προκειμένου να διευκολυνθεί ο έλεγχος της εν λόγω χώρας, που είναι πλούσια σε πρώτες ύλες. Ο σχεδιασμός των ΗΠΑ αναφέρεται ρητά στην εθνοτική (αίματος) ομογενοποίηση του Ιράκ, το οποίο πρέπει να σβηστεί από το χάρτη μέσα από την καθιέρωση «συνόρων βασισμένων στην αιματολογική καταγωγή» (blood borders) [4]. 

ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ

Τις τελευταίες εβδομάδες, οι συμμετέχοντες στα μαθήματα της έννοιας της «λαότητας-folk group» (δικηγόροι και διοικητές διαφόρων επαρχιών στο Ιράκ) φιλοξενήθηκαν από την «Ευρωπαϊκή Ακαδημία Bozen (Μπολτσάνο)», ένα από τα ερευνητικά ινστιτούτα ερευνών μειονοτήτων, που χρηματοδοτούνται με περίπου πέντε εκατομμύρια ευρώ, από την κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος του Νότιου Τιρόλου (SVP). (Ο συνολικός προϋπολογισμός είναι δέκα εκατομμύρια ευρώ). Το SVP, που θεωρείται ότι ανήκει στη δεξιά πτέρυγα του πολιτικού φάσματος, εκπροσωπεί τα συμφέροντα του Γερμανόφωνου πληθυσμού της ιταλικής επαρχίας Bozen (Μπολτσάνο). Σύμβουλος στο κατεξοχήν πεδίο ειδίκευσης της Ακαδημίας Bozen, τα «μειονοτικά δικαιώματα», είναι ο Γερμανός «ειδήμων επί των εθνοτήτων» Rainer Hofmann (Frankfurt/Main), ο οποίος απαιτεί μια «ανεξάρτητη ταυτότητα» για τις «εθνοτικές ομάδες» και τους «αιματολογικώς διακριτούς πληθυσμούς» (blood-line peoples)» [5]. Σύμφωνα με τον Hofmann η «αναγκαστική αφομοίωση» των «αιματολογικώς διακριτών πληθυσμών» του δικαιολογεί «(...) την δυναμική δημιουργία χωριστών κρατών ή αλλαγή των συνόρων»- ένα από τα σχέδια δράσης των ΗΠΑ, που πρόκειται να εφαρμοστεί τώρα στο Ιράκ. Ο ιρακινός πρεσβευτής στην Ιταλία, Mohammed Mahmoud Al Amili, συνόδευσε τα μελλοντικά διευθυντικά στελέχη του υπό διάλυση Ιρακινού κεντρικού κράτους στα μαθήματα του Ινστιτούτου Μειονοτήτων του Bozen (Μπολτσάνο). 

ΕΝΤΑΣΕΙΣ 

Το Ινστιτούτο Bozen διατηρεί στενές σχέσεις με την «Ομοσπονδιακή Ένωση Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων (FUEN)» και άλλους μετωπικούς οργανισμούς της Γερμανικής εξωτερικής πολιτικής.Η FUEN [6] ιδρύθηκε από συνεργάτες των Ναζί, και-όπως το Ινστιτούτο Μειονοτήτων με τον τίτλο «Ευρωπαϊκή Ακαδημία»- χρηματοδοτείται από την κρατική κυβέρνηση του Bozen. Η FUEN και η ‘Ευρωπαϊκή Ακαδημία’ έχουν ανακοινώσει ότι μια «διεθνής διάσκεψη» θα πραγματοποιηθεί στις αρχές της επόμενης εβδομάδας με τη συμμετοχή «περίπου 100 εκπρόσωπων μειονοτήτων, από όλη την Ευρώπη». Μεταξύ των διοργανωτών του συνεδρίου είναι επίσης ο «Σύλλογος Απειλούμενων Λαών» (GfbV), από το Goettingen της Γερμανίας. Τα κύρια θέματα συζήτησης θα είναι η «Βόρεια Ιρλανδία» και η «Χώρα των Βάσκων». Σύμφωνα με την FUEN, από τη σκοπιά των «χαρακτηριζόντων κρατών» (Μεγάλη Βρετανία, Ισπανία) αυτές αποτελούν περιοχές εθνοτικών εντάσεων’[7]. Η FUEN έχει τα κεντρικά της γραφεία στη Βόρεια Γερμανία στο Flensburg και απολαμβάνει σημαντική κρατική χρηματοδότηση από το Γερμανική Κυβέρνηση. 

ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ 

Ακόμη και στην Ελλάδα, η FUEN φροντίζει για τις «εθνοτικές ομάδες/folk groups» που έχει ανακαλύψει. Οι Γερμανοί εθνοτιστές-πολιτικοί επιθυμούν να φέρουν τις «Αρμάνικες-Βλάχικες [8] και Μακεδονικές εθνοτικές ομάδες» [9] κάτω από την Γερμανική επιρροή. Αυτές οι «εθνοτικές ομάδες», επινοημένες από την FUEN, είναι ουσιαστικά άγνωστες στην Ελλάδα. Οι Ελληνικές αρχές έχουν ήδη διαμαρτυρηθεί επίσημα στο παρελθόν λόγω των προσπαθειών των Γερμανών «σπεσιαλίστων» επί των εθνοτήτων να υποκινήσουν μειονοτικά ζητήματα στην Ελλάδα. [10] Η Αθήνα φοβάται μια εσκεμμένη αποσταθεροποίηση στις παραμεθόριες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, η οποία θα μπορούσε να έχει συνέπειες για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.

ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ 

Βασισμένη στα μοντέλα που δημιουργήθηκαν στο μεσοδιάστημα μεταξύ των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, η FUEN ισχυρίζεται, σε έναν πρόσφατα δημοσιευμένο «Καταστατικό Χάρτη», ότι στην Ευρώπη υπάρχουν πάνω από 300 μειονότητες με περίπου 100 εκατομμύρια άτομα. Αυτό θα σήμαινε ότι «περίπου ένας στους εφτά Ευρωπαίους ομολογεί ότι αυτός/αυτή ανήκει σε μια γηγενή, εθνική μειονότητα» [11]. Όσον αφορά στις επιτηδευμένες αναφορές της FUEN περί εδαφικής προσκόλλησης («αυτόχθονες»), ή περί γενεαλογικής καταγωγής («εθνοτικές ομάδες»), αυτές στοχεύουν σε μια σειρά από νομικώς αυθαίρετα μέτρα ώστε να διαλύσουν τις δομές του έθνους-κράτους, δια της προώθησης και εδραίωσης ανόμοιων μεταξύ τους εθνοτικών ταυτοτήτων. Σύμφωνα με αυτή τη λογική, τα 100 εκατομμύρια μέλη των Ευρωπαϊκών «εθνοτικών ομάδων-folk groups» έχουν «το δικαίωμα στην προστασία των παραδοσιακών πατρίδων τους», ώστε ούτε να αφομοιωθούν, ούτε να «υπερ-αποξενωθούν» από το πάτριο έδαφός τους. Οι «βασικές αρχές» του ισχύοντος καταστατικού χάρτη της FUEN αυτολεξεί είναι ότι: «Eμείς, οι αυτόχθονες, οι εθνικές μειονότητες/εθνοτικές ομάδες-folk groups, επικαλoύμαστε για τον εαυτό μας το δικαίωμα ( ... ) να προστατευτούμε από την αφομοίωση». Την ίδια στιγμή, η FUEN απαιτεί «πολιτιστική αυτονομία, καθώς και τις απαραίτητες μορφές αυτο-κυβέρνησης» των κατά τόπους περιοχών που προσδιορίζει ως «εθνοτικές» πατρίδες των 300 μειονοτήτων. Οι πραγματικές κοινωνικής προέλευσης μειονότητες (οι μετανάστες) εξαιρούνται ρητά από τις απαιτήσεις για τα εν λόγω δικαιώματα. (σημείωση Vlahofonoi Blogspot: όπερ και αναμενόμενο, αν αναλογιστεί κανείς πόσα εκατομμύρια Τούρκων, Ανατολικο-ευρωπαίων και άλλων μεταναστών ζουν στην Γερμανία)

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ 

Οι πανευρωπαϊκές εθνοτικές δραστηριότητες, που σύμφωνα με διεθνείς παρατηρητές είναι ρατσιστικές [12] και εξυπηρετούν συγκεκαλυμμένα Γερμανικά συμφέροντα εξωτερικής πολιτικής, λαμβάνουν ολοένα και αυξανόμενη στήριξη εκ μέρους της κυβέρνησης. Με την ευκαιρία της ανακοίνωσης του Καταστατικού Χάρτη της FUEN, στην πόλη Bautzen (στο γερμανικό κρατίδιο της Σαξονίας), ο χριστιανοδημοκράτης πρωθυπουργός του κρατιδίου, Georg Milbradt καθησύχασε τους «εθνοτιστές» για μια συνεχή συγχρηματοδότηση από την κυβέρνηση του κρατιδίου του. Παρόμοια ροή κεφαλαίων παρέχεται από την κρατική κυβέρνηση του Schleswig-Holstein στη Γερμανία, από την πολιτειακή κυβέρνηση του Kaernten στην Αυστρία, από την διοίκηση της Γερμανόφωνης κοινότητας Βελγίου, καθώς και από την τοπική κυβέρνηση της Γερμανόφωνης επαρχίας Bozen στην Ιταλία, η οποία συνεργάζεται στενά με την FUEN. Έτσι, η FUEN έχει εξελιχθεί σε μια παν-Γερμανική συντονιστική επιτροπή για τα συμφέροντα της Γερμανικής εξωτερικής πολιτικής σε ο,τι έχει σχέση με τις «εθνοτικές ομάδες-folk groups». Ο Δρ. Detlev Rein, υφυπουργός στο Γερμανικό Υπουργείο Εσωτερικών, είναι πρόεδρος της συμβουλευτικής επιτροπής τους. Ο Rein είναι πρόεδρος της ένωσης προσωπικού της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων (CAHMIN) και διαδίδει τη γερμανική εθνο-πολιτική σε διεθνές επίπεδο. Σύμφωνα με την FUEN, ακόμα και η Γερμανική κοινοβουλευτική αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένου και του κόμματος ‘Linke PDS’ συμμετέχει στην πολυ-κομματική υποστήριξη της FUEN και της πολιτικής της, του αίματος και εδάφους [ 13 ]. 

[1]Iraker studieren Südtirol-Autonomie; Südtirol online 13.10.2006

[2]Walter von Goldendach, Hans-Rüdiger Minow: Von Krieg zu Krieg. Die deutsche Außenpolitik und die ethnische Parzellierung Europas, München 1999

[3]Bush-Krieger fürchten Rache der Wähler; Focus online 17.10.2006

[4]see also A Dirty Little Secret

[5] Rainer Hofmann: Minderheitenschutz in Europa, Berlin 1995

[6]Walter von Goldendach, Hans-Rüdiger Minow: Von Krieg zu Krieg. Die deutsche Außenpolitik und die ethnische Parzellierung Europas, München 1999

[7]FUEV, August 1994

[8]Internationale Aromunen Konferenz in Rumänien; FUEV-Pressemitteilung Nr. 2006-25

[9]Lageerkundungsreise nach Griechenland; FUEV-Pressemitteilung Nr. 2006-09

[10]Walter von Goldendach, Hans-Rüdiger Minow: Von Krieg zu Krieg. Die deutsche Außenpolitik und die ethnische Parzellierung Europas, München 1999

[11]FUEV-Charta der autochthonen, nationalen Minderheiten in Europa; Bautzen 2006

[12]Pierre Hillard: Minorités et régionalismes dans l'Europe Fédérale des Régions: Enquête sur le plan allemand qui va bouleverser l'Europe, Paris 2001

[13]FUEV-Delegation in Berlin und Bautzen; FUEV-Pressemitteilung Nr. 2006-06

Mετάφραση από τα αγγλικά του Τσιαμήτρου Γιάννη

http://vlahofonoi.blogspot.gr/2014/03/fuen.html?spref=fb